Bij de NKV begonnenToen
ik in 1972 bij het NKV begon was Jan net Ko Alders opgevolgd als
verbondsbestuurder voor internationale zaken. Ik mocht zo gezegd in
zijn sporen treden als internationaal adviseur.
Jan was bij het NKV mijn eerste bestuurder en vooral begeleider.
Wim Spit was toen nog vicevoorzitter maar zou spoedig voorzitter van
het NKV worden.
Ik diende nog enorm veel te leren en moest erachter komen hoe de hazen
liepen of dienden te lopen in de nationale en Europese polder.
Playing captain
De veertien jaar dat ik met Jan heb mogen werken zijn voor mij van
grote betekenis geweest.
Dat geldt zeker ook voor de andere collega’s van de beleidsgroep
Internationale Zaken van de FNV van wie er zoveel hier vandaag
aanwezig zijn om respect en medeleven te betuigen.
Jan was zoals Tom Etty het noemt een playing captain, een coach die
ook zelf meespeelde.
Geen manager op afstand ver van de inhoud.
Met zijn allen op weg naar een Europese democratische federatie en een
solidaire wereld.
Actief samen buffelen voor onze vele doelen.
Wim Kok was onze grote leider. Jan was de leidsman op internationaal
gebied samen met Nel Tegelaar en later Piet Damming. Voorzichtig heeft
Greuns (zoals wij hem onder elkaar wel noemden) ons door de woelige
jaren geleid en gezorgd dat we vooruitgang boekten.
Ontwikkelingssamenwerking
Jan’s inzet voor ontwikkelingssamenwerking heeft tot vele
resultaten geleid ook vanwege de medefinancieringsmiddelen. Vele
vakbonden in Sub Sahara Afrika en andere arme landen hebben zich
kunnen opbouwen met onze steun. En die van Wij en Zij natuurlijk. De
FNV inzet voor Zuid Afrika heeft substantieel aan het failliet van het
apartheidssysteem bijgedragen.
Jan hield van Afrika en van de bestaande verschillen tussen culturen
en beschavingen in de wereld. Met de Puissance Americaine en het z.g.n
reëel bestaande socialisme had hij niet veel op. Aan de ontspanning en
het verbeteren van de verhoudingen tussen Oost en West Europese
vakbonden heeft Jan met beleid en omzichtigheid sturing gegeven.
Europees en mondiaal
Goede ontwikkelingen en successen hebben altijd meerdere vaders,
maar Jan is zeker een van de “founding fathers” van de aansluiting in
1974 van de christelijke vakbonden bij het Europees Verbond van
Vakverenigingen. Dat de mondiale organisaties zich pas recentelijk
hebben verenigd in het IVV lag niet aan gebrek aan inzet van de FNV.
De aansluiting van de FNV in 1976 bij het IVVV is mede aan Jan te
danken.
Europees economisch en sociaal comité
Jan’s grote liefde was het EESC (een soort Europese SER) waarvan
hij zoveel jaren lid, lid van het Bureau en ook vicevoorzitter was.
Zijn voorzitterschap van de Werknemersgroep daar was geen sinecure
vooral ook omdat het EVV zich niet bijzonder liet gelden in de
ondersteuning.
Jan hield de werknemersvertegenwoordigers vakkundig bij elkaar.
Na zijn pensionering
Na zijn pensionering bleef hij aan de bijeenkomsten van de
oudgedienden van het Comité deelnemen. Hij zette zich ook binnen de
FNV in voor een geëngageerd en gedegen Europees beleid getuige het
speciale congres in de RAI in april 1977. Dit in de geest van de
statuten van de FNV waar mede onder Jan’s verantwoordelijkheid de
formulering werd opgenomen dat “de FNV zich stelt achter het streven
naar een voor alle democratische staten openstaande Europese
federatie”.
Aimabel en onzelfzuchtig, economisch sterk
en sociaal bewogen
Jan was een aimabel en onzelfzuchtig mens zonder vijanden.
Jan ging nooit met de veren van anderen pronken.
Hij was een lieve en bescheiden man, altijd twee stappen - zowel
letterlijk als figuurlijk - vooruit en relativerend van aard.
Hij was ingenieus en hét voorbeeld van een informeel netwerker met
hart voor Europa. Jan had een scherp oog voor de positieve economische
kanten van de Europese integratie. Je moet het eerst verdienen voordat
je het sociaal verantwoord kunt uitgeven. Ondanks de doorbraak en
latere woelige tijden is Jan een christen democraat gebleven en wel
een uit goed hout gesneden.
Economisch sterk en sociaal bewogen. Een man, naar wie geluisterd
werd. Hij zal nog lang in onze gedachten en daden voortleven.
Ook persoonlijk heb ik een vriend verloren.
Ida en ik denken met dankbaarheid terug aan onze bezoeken over en
weer. Jan en Bernadette ontvingen ons gastvrij, in eenvoud en met
warmte. Altijd was er die relativerende en vrolijke noot.
We hebben in de zeventiger en tachtiger jaren heel wat plezier gehad
van het feit dat jullie ons ruim een halve generatie vooruit waren.
Via jullie informatie hebben we ons beter kunnen preparen op wat ons
met onze kinderen te wachten stond.
We wensen Bernadette, de kinderen, kleinkinderen en verdere familie
veel sterkte en kracht toe.
Utrecht, 06-10-2008
|