Natuurlijk niet om die palmen, eucalyptussen of schapen hier en daar: bij aankomst oogt Tunesië vooral westers. Al evenmin vanwege de islamieten: in Den Haag zie je meer hoofddoekjes dan in Tunis of Hammamet.

Hans op reis: aantekeningen makend voor zijn verslag

Nee, ik ben gewend om op vakantie per fiets (met tentje en kook-spullen achterop) rond te trekken tussen minimale boerenkampeer-terreintjes in afgelegen gebieden. Het was dus vooral wennen aan het soort reis; met een bus, in een groep, met een gids, in hotels, naar massaal bezochte bezienswaardigheden – eigenlijk was alles nieuw voor me. Nou ja, ik beschouwde de tocht dan ook vooral als een kruising tussen een reünie en een studiereis, meer dan als een vakantie. Wat me overigens niet verhinderde om de eerste avonden lekker te zwemmen in de wilde zee, aan het strand voor ons hotel in Hammamet.

En dan ook nog vliegen. Heel leuk, maar slecht voor het milieu; op deze reis zou ik mijn aantal vlieguren verdubbelen, maar ik sus mijn geweten met de gedachte dat ik dan ook al 62 ben. Reden te meer om te genieten van het perfecte uitzicht vanuit het vliegtuig: eerst dat rare natte West-Nederland en de gewatteerde deken boven België, later glashelder het Meer van Genève en de Alpen in volle glorie, tot slot de kusten langs de Middellandse zee.

Toon had het allemaal mooi geregeld. Hij stond ons aan het vliegveld al op te wachten, samen met gids Noureddine. Die verzekert ons dat de donkere wolken aan de hemel niets te betekenen hebben: in deze tijd regent het alleen in de nacht. Natuurlijk een chauvinistisch praatje – maar het blijkt nog te kloppen ook. ...

Om de rest te lezen: Download het artikel hier